door Bert Hellegers . zaterdag 14 november 2009
In de Twentsche Courant Tubantia
WEBLOG - Ik waan me in een spionagefilm. De regen geselt mijn auto. Het sombere weer zorgt voor een passend decor van een spannend klusje. Door Jaap de Carpentier Wolf, head corporate communication van TenCate, ben ik naar een industrieterrein ‘ergens in Twente’ gedirigeerd. Hier moet ik telefonisch contact met hem zoeken, waarna me het laatste deel van de route wordt gewezen naar Project X.
.Deze naam heeft het Twentse textieltechnologieconcern gegeven aan de ontwikkeling van een revolutionaire weefmachine voor een nieuw kunstgrassysteem. Het draagt bij aan de geheimzinnigheid waarmee dit apparaat is omgeven.
.De machine is opgebouwd in ‘een geheime fabriek’, slechts bekend bij een handjevol medewerkers van TenCate , zo is me verzekerd.
.Als eerste buitenstaander mag ik er kennis mee maken. Daarvoor moet ik eerst wel in een kantoortje bij een ogenschijnlijk verlaten loods een ‘Geheimhoudingsovereenkomst’ ondertekenen.
.Ik blader de vier pagina’s snel door en zie dat ik word bestempeld als Partij B. Als ik onderteken verplicht ik me onder andere ‘de informatie inzake de locatie, de merknaam en het type machine, alsook alle overige informatie waarvan is dan wel wordt aangegeven dat deze strikt vertrouwelijk en geheim dient te worden gehouden niet met anderen te delen?’.
. Van De Carpentier Wolf begrijp ik dat de boetesom aanvankelijk was bepaald op 10.000 euro, maar dit bedrag is – zo zie ik – terug gebracht tot 2500 euro. Blijkbaar is rekening gehouden met m’n spaarpotje. Hoewel? TenCate krijgt als ik onderteken het recht ‘naast de boete volledige schadevergoeding te vorderen’. ‘Ik teken mijn financiele doodvonnis’, spookt even door mijn hoofd. Toch zet ik even later mijn krabbel naast de sierlijke handtekening van TenCate-topman Loek de Vries.
.Waarmee de deur wordt geopend naar het Heilige der Heiligen. De ruimte wordt gevuld door het geluid van een volautomatische machine, een apparaat van dertig bij vijftien meter en vier meter hoog. Dit is het dus, denk ik een beetje teleurgesteld. Voor een leek niet veel anders dan een gewoon weefapparaat, dat ik nog ken uit de periode dat ik m’n vader wel eens thee in een beugelfles bracht bij textielfabriek Gelderman. Maar uit de toelichting van De Vries en de operators, die bijna dag en nacht bezig zijn met de ontwikkeling van de nieuwe weeftechniek, begrijp ik dat TenCate hiermee voor een wereldwijde doorbraak zorgt op het gebied van kunstgras.
.De concurrentie heeft het nakijken. Dat zal zo blijven, als het aan mij ligt. Ik ben gehouden aan de ‘Geheimhoudingsovereenkomst’. Voor de concurrentie rest niks anders dan te wachten totdat het nieuwe kunstgrastapijt in 2011 wordt uitgerold in het nieuwe TenCate Stadion in Almelo. Dan kunnen ze er, zoals eerder is gebeurd, een stukje uitsnijden.