Het stikstofbeleid is vastgelopen, stelt het Mesdagfonds in het rapport dat op 30 maart gepubliceerd werd. Volgens het Mesdagfonds heeft de landbouw een minder groot aandeel in de stikstofdepositie op de natuurgebieden. En het beleid gericht op het saneren van piekbelasters bij natuurgebieden is weinig effectief.

Dat het stikstofbeleid is vastgelopen komt door de enorme complexiteit van de stikstofwetgeving en de stikstof-rekenmodellen. De nu gekozen maatregelen - opkopen van piekbelasters en snelheidsbeperking - brengt de stikstofdepositie in natuurgebieden nauwelijks omlaag. De gekozen oplossingen missen een deugdelijke analyse, stellen Geesje Rotgers en Richard Zijlstra van de stichting Mesdag-Zuivelfonds. Zowel in de bouw als in de landbouw is de schade groot.

Kleiner aandeel landbouw
De opstellers van het rapport 'Stikstof in een verstikkend politiek debat' vinden dat de Rijksoverheid verkeerde uitgangspunten hanteerde bij de berekening van de stikstofdepositie, met als uitkomst dat de landbouwsector over heel Nederland een aandeel zou hebben van 46% in de stikstofdepositie. Maar als je het juridische kader voor de Habitatrichtlijn en Natuurbeschermingswet hanteert, dan zou je alleen Natura 2000 gebied in ogenschouw genomen moet nemen. In dat geval heeft de landbouw een aandeel van 35%, aldus het rapport.

Doordat de overheid een verkeerd uitgangspunt hanteert, wordt het vertrouwen van economische partijen in het stikstofbeleid ondermijnd. De overheid zet nu in op het saneren van piekbelasters: bedrijven met een hoge emissie van stikstof in de nabijheid van natuurgebieden. Maar uit doorberekening van de cijfers van het RIVM wordt duidelijk dat je daarmee maar een heel klein deel van de vermindering van de stikstofdepositie op Natura 2000-gebieden realiseert.

Realiteitszin
De Rijksoverheid zou meer moeten kijken naar de realiteitszin van de kritische depositiewaarden voor stikstof. Die waarden zijn onder geen beding haalbaar. Daarom is het natuurbeleid dringend aan herziening toe, vinden de opstellers van het rapport. Zo lang het natuurbeleid te veel eenzijdig gericht is op stikstof, verliest het aan doelmatigheid. Het stikstofbeleid zou gepaard moeten gaan met een deugdelijke maatschappelijke kosten-baten analyse vanuit economisch perspectief. Wat kost het om 100 mol stikstofdepositie terug te brengen? En welke concrete effecten heeft dat op de instandhouding of het herstel van de natuur in een bepaald gebied?

Download rapport 'Stikstof in een verstikkend politiek debat'
ga naar
https://www.groenkennisnet.nl/nl/groenkennisnet/show/Mesdagfonds-Stikstofbeleid-te-duur-en-niet-effectief.htm