Met de Europese Farm to fork strategy streeft Europese Unie naar het bewuster produceren en consumeren van voedsel. Hierbij hoort de ambitie dat in 2030 een kwart van het geconsumeerde voedsel biologisch is. Deze ambitie geldt voor alle voedselproducten ook vis, algen en schaal- en schelpdieren. Maar hoe zit het met biologische visproducten: Is 25 procent biologisch haalbaar? En moeten we een kwart van de visserijproducten biologisch willen produceren? Het septembernummer van Aquacultuur duikt in de wereld van de biologische visproducten en gaat op zoek naar de antwoorden op deze vragen.
Aan de hand van het 5-jaarlijkse rapport van het Europese Markt Observatorium voor de Visserij en Aquacultuur Producten (EUMOFA) beschrijft Roel Bosma de huidige biologische aquacultuursector en analyseert hij de belemmeringen, stimulansen en vooruitzichten voor de groei in de biologische aquacultuursector binnen de EU.

Stand van zaken
De analyse uit 2020 laat zien dat 6,7 procent van de visproducten biologisch is. Het grootste deel, 40 procent, bestaat uit mosselen. Daarnaast nemen forel, oester, zeebaars en goudbrasem een groot volumeaandeel van de biologische aquacultuur in. Sinds 2015 is de biologische aquacultuurproductie, ondanks het uittreden van het Verenigd Koninkrijk, met 60% gestegen.

Biologische eisen
Voor biologische certificering is controle belangrijk, daarom zijn biologische visproducten altijd afkomstig uit de aquacultuur. Bij biologische certificering horen eisen. Deze eisen streven naar een teelt die zo natuurlijk, gezond en eerlijk mogelijk is. Het artikel presenteert de eisen voor verschillende aquacultuurteelten, zoals zoetwatervis en mosselen. Bij zoetwatervis bijvoorbeeld kunnen Recirculatie Aquacultuur Systemen (RAS) maar in beperkte mate ingezet worden.

Obstakels
Het artikel noemt een aantal obstakels. Allereerst de certificeringseisen. In de kweek van vis zijn waterzuivering en beluchting niet toegestaan, want dit zorgt voor een toename in milieulasten en beperkt het aantal vissen per vijver of tank. Ook zorgt de eis voor biologisch voer en pootvis voor hoge prijzen, omdat er van beide een beperkt aanbod is.

Bij de kweek van schaaldieren spelen algemene trends in de sector een grote rol. De huidige schelpdiersector heeft beperkte uitbreidingsruimte. Uitbreiding van het biologisch areaal zou vermindering van de reguliere gronden betekenen. Als laatste zorgt de beperkte consumentenvraag voor beperkte groeiruimte. In 2020 werd binnen de EU 9% van het voedsel biologisch geproduceerd, terwijl de consumptie maar 5% bedroeg.

Blik op de toekomst
Volgens het artikel zijn de vooruitzichten voor uitbreiding van biologische aquacultuur niet positief. Dit komt door de beperkte opbrengst van biologische systemen, soms maar 10% van regulier. Dit betekent dat er veel ruimte nodig is voor biologische aquacultuur terwijl dat juist in de reguliere aquacultuur al een beperkende factor is. Roel Bosma ziet meer in andere vormen van verduurzaming zoals ecologische intensivering en circulaire systemen waarbij biologisch een nichemarkt blijft.


zie verder op
https://groenkennisnet.nl/nieuwsitem/heeft-biologische-aquacultuur-de-toekomst